Այս ստեղծագործությունը աշխարհի, լավ ու վատի, ճիշտ ու սխալի մասին է, մեզ ցույց է տալիս կյանքում պատահած դժվարությունների, անարդարությունների ,լավ ու վատ մարդկանց ապրած կյանքը: Օհան Ամին Շիրակից էր: Նա արդարություն սիրող մարդ էր: Ամբողջ կյանքում իր արդար քրտինքով էր ապրել, աչքը չէր դրել ուրիշի ունեցվածքին: Օհան ամին իր խոսքի տերն էր,նրան ոչ ոք չէր կարող համոզել կամ խաբել,նա կյանք տեսած մարդ էր: Միրզա Մեհեդին Օհան Ամու բանտի ընկերն էր,լավ մարդ էր, ու սուր մտքեր ուներ, լավ պատմություններ էր պատմում:
Բանտում կար Սարգիս անունով մի տղա: Սարգիսը արդար տղա էր, բայց նրա եղբայրը նրան դրդել էր կռիվ անելու: Օհան Ամինը մի տղայի հետ էր ապրում ջաղացում,այդ տղայի անունը Մխիթար էր: Նրան կարճ Մխո էին ասում:Այդ տղան որբ էր,նրա ծնողները շատ վաղ են մահացել: Օհան Ամին այդ տղային շատ էր սիրում, ու նրան որպես իր տղա էր ընդունում,Մխոն էլ իրեն հոր պես սիրում ու հարգում էր: Մխոն մոտ 30 տարեկան էր: Նա շատ ուրախ սիրտ ուներ,շատ զվարթ տղա էր,բոլորի հարցերին կատակով էր պատասխանում,բացի Օհան Ամինի հարցերին:
Ելենա Միսակյան 