Պատմվածքի երեք հերոսներից մեկը՝ հորեղբոր կինն էր, ով ընդհանրապես չէր ուզում աշխատել, բայց ուզում էր, որ տղան աշխատի և նրա շնորհիվ շատ գումար ունենային։ Պատմվածքում ասվում էր, որ տղայի հայրը և հորեղբայրը ժպտալ չեն սիրել, բայց իմ կարծիքով տղայի չժպտալը կապված էր հորեղբոր և կնոջ վեճերի, ծնողների մահվան և ստիպողաբար աշխատելու հետ։ Տղան ըստ իս մեղավոր էր, որովհետև պետք չէ բոլորին ցույց տալ, որ դու տխուր ես, քո տխրության պատճառները, այդ ամենը դու պետք է պահես քո մեջ, քո ներսում։ Դու կարող ես տանը տխրել,՝ լաց լինել, բայց ոչ բոլորը պետք է իմանան դրա մասին։ Դու պետք է ժպտաս ամեն դեպքում, անգամ այն ժամանակ, երբ ժպտալը քեզ համար շատ դժվար է։ Կինը նույնպես շատ սխալ էր ըստ իս, եթե նա տղային խնդեր աշխատանք կատարել, տղան կարող էր կատարել աշխատանք, բայց նա չէր խնդրում, նա ստիպում էր, որից տղան ավելի շատ էր տխրում։ Հորեղբայրը ինչ֊որ տեղ տղային էր պաշտպանում, ինչ֊որ տեղ էլ տղային ստիպում էր աշխատել։
Ելենա Միսակյան 