«Շոկոլադ» պատմվածքը սկսվում է այն դրվագից, երբ տղան դեղատան աշխատակցուհու հետ խոսում էր, թիթեռ-փողկապով իր հոր լուսանկարն էր ցույց տալիս նրան: Նրա հայրը արվեստագետ էր, դերասան: Ըստ տղայի նրան շատերն էին ճանաչում, բայց նկարը տեսնելիս ոչ մեկ տեղը չէր բերում: Այժմ նա հիվանդ էր, իսկ տղան փորձում էր որևէ ձևով օգնել: Նա շրջում էր տարբեր դեղատներով՝ խնդրելով նրան տալ անհրաժեշտ դեղերը հոր հիվանդությունը բուժելու համար: Սակայն դեղատան աշխատողը ասում է, որ նրան չի ճանաչում, իսկ դեղատոմսի դեղերը վերջացել են արդեն: Աշխատողը անգամ նկարը ցույց տվեց իր օգնականներին, բայց ապարդյուն, նրանք էլ չճանաչեցին: Այսպիսով տղան կանգնեց աթոռի վրա՝ բարձրաձայն պատմելով հոր մասին և ցույց տալով նրա նկարը: Վերջիվերջո մի քանի հոգի արձագանքեցին՝ ասելով, թե որտեղ կարող է գտնել անհրաժեշտ դեղամիջոցը՝ սիմորղի ձուն: Այն օգտակար էր անքնության և մեջքի ցավերի համար: Տղան շտապեց նաև այդ դեղատունը, սակայն այնտեղի աշխատողը ևս ասաց, որ չունեն, վերջացել է: …Տղան աթոռին նստած դանթում էր: Վիզը թեքվել էր, ձեռքերում հոր նկարի շրջանակն էր պահել, իսկ սիմորղի արձանը դրել՝ կողքի աթոռի վրա: Նրան մոտեցավ դոկտորը՝ կրկին պնդելով, որ չունեն դեղերը և որ արդեն կարող է գնալ: Իսկ տղան համառորեն փորձում էր համոզել, որ նա ճանաչում է իր հորը: Դոկտորը վերցրեց դեղատոմսն ու ինչ-որ մեկին զանգեց: Հետո նայեց բժշկական ապահովագրության գրքույքի առաջին էջի փոքր, անհաջող և խունացած լուսանկարին, տղային շոկոլադ հյուրասիրեց, վերցրեց շրջանակն ու նայեց նրա միջի լուսանկարին՝ խնդրելով տղային տալ հոր հեռախոսահամարը: Դոկտորը հավաքեց նրա հոր հեռախոսահամարն ու ասաց, որ իմանա իր տղայի արժեքը և մի օր Աստծո օգնությամբ անպայման կլավանա:
Ելենա Միսակյան 