1707 թվականին Շվեյցարիայի Բազել քաղաքում ծնված Լեոնհարդ Էյլերը դարձավ լեգենդար կերպար մաթեմատիկայի աշխարհում: Չնայած վաղ դժվարություններին, այդ թվում՝ մանկության տենդի պատճառով մի աչքի տեսողությունը կորցնելուն, Էյլերի անսասան հետաքրքրասիրությունն ու ինտելեկտուալ փայլը նրան կանգնեցրին մաթեմատիկական մեծության ճանապարհին:
Էյլերի մաթեմատիկական ճանապարհորդությունը սկսվեց Յոհան Բեռնուլիի մենթորությամբ՝ նշանավոր մաթեմատիկոս, ով ճանաչեց Էյլերի արտասովոր տաղանդը։ Այս ուղեցույցը առաջացրեց Էյլերի հիացմունքը թեմայի նկատմամբ և ճանապարհ հարթեց նրա բացառիկ ներդրումների համար:
Էյլերի ամենահայտնի ձեռքբերումներից մեկը գրաֆիկների տեսության մեջ նրա աշխատանքն էր: «Քյոնիգսբերգի յոթ կամուրջները» խնդիրը, որը թվացյալ աննշան հանելուկ էր, Էյլերին ստիպեց մշակել խորը մաթեմատիկական հայեցակարգ, որը հիմք դրեց գրաֆիկների տեսությանը:
Գրաֆիկների տեսությունից դուրս Էյլերը նշանակալի ներդրում ունեցավ մաթեմատիկական ոլորտների լայն շրջանակում՝ թվերի տեսությունից մինչև հաշվարկ և հանրահաշիվ: Նրա ժառանգությունը ներառում է «Էյլերի ինքնությունը»՝ գրավիչ հավասարում, որը նրբագեղ կերպով միահյուսում է մի քանի հիմնարար մաթեմատիկական հաստատուններ:
Էյլերի մաթեմատիկական փայլին համընկնում էր միայն նրա խոնարհությունը: Նա նամակագրում էր գործընկեր մաթեմատիկոսների հետ՝ առատաձեռնորեն կիսելով գիտելիքներն ու հայտնագործությունները, խթանելով համագործակցության ոգին: Էյլերը ոչ միայն մաթեմատիկոս էր, այլ նաև նվիրված դաստիարակ և ուսուցիչ:
Ելենա Միսակյան 